6 Haziran 2019 Perşembe

Babamı ve ustamı unutmadım

              Kuaförlük mesleği tarihi MÖ 'lere dayanan çok eski bir meslek dalıdır. Saçı müşterinin zevkine ve sosyal yaşam tarzına göre biçimlendiren boyayan, kesimini ve bakımını yapan kişidir. Estetik bakış açısı olan, uzun süre ayakta durabilecek enerjiye sahip ,müşterinin isteklerine karşı duyarlı,iyi iletişim kurabilen bu mesleği kendisinde yeterlili görenlerin yapabileceği bir iş dalıdır.Aslına bakarsan sabırlı dert dinleye bilen ,kişileri rahatlatan onlara kendilerini iyi hissetmelerini sağlayan adsız pisikolaglardır kuaförler.
              1969 yılında Tokat merkez Bağlarda  Cumaoğlu Sebahattinin kızı olarak dünyaya gelmişim.Annem ev hanımı.Bağların içinde ki çok güzel bir evde yaşadım. Çocukluğum çok güzel geçti. İlk okula başladığımda Ataç Şahin ve Hasan Ulu öğretmenlerimle tanıştım. Daha birinci sınıfta herşeyimle fark yaratmışım. Herkesten önce okumayı yazmayı öğrenmişim. Oynadığımız oyunlardaki liderlik tarafım öğretmenlerimin gözünden kaçmamış ve beni sınıf başkanı seçmişlerdi. O yıllarda idealim öğretmen olmak veya annem hasta olduğu için doktor olup annemi iyileştirmekti amacım.Babam okumamız için elinden geleni yaptı test kitapları aldı sınavlara çalışabilmem için ama ben haylazlık yapıp arkadaşlarıma uydum ve 5. sınıftan sonra girdiğim sınavların hiç birisini kazanamadım. Babam çok üzüldü beni cezalandırmak için orta okula kız kardeşimin kaydını yaptırdı ama benim kaydımı yaptırmadı.
                 Ben evde oturuyorum bir gün ablam "bu kızın hali ne olacak bari kuaföre yada terziliğe  versekte  bir meslek öğrense" dedi. Babam ablama çok değer verirdi. Onun sözünü dinledi ve beni Alsancak kuaförünün sahibi Mehmet ustaya teslim ettiler, "Eti senin kemiği benim "demiş babam. Burada çalışmaya başladım. 6 ayda işi kavradım ve öğrendim çünkü çok hevesliyim. İşi öğrendikçe bir şeyleri başardıkça kendimi çok değerli hissediyorum. Ustam çok disiplinli ve değerli bir ustaydı ne öğrendiysem ondan öğrendim. Bir gün Mehmet ustam solak elle değilde sağ elle saç kesersen sana ustalık belgesi veririm kötü kız , yoksa  bu belgeyi alamazsın dedi. Bende hırs yaptım azmettim bir buçuk yıl sağ elimle kağıt kestim alıştırma yaptım. En sonunda sağ elle saç kesimini başardım. 4 yıl sonra ustalık belgemi almak için sınava girdiğimde elektirikler kesildi ve küçük tüple açma saç yaptım ve başarıyla belgemi aldım. O zamanlar işe gidip gelmek mesele araba yok belediye otobüsleri saat başı geçiyor. İşe yürüyerek gidip geldiğim günler çok oldu parasızlıktan. Yokluk diz boyu elbiselerim ve ayaklarım ıslanırdı. Sobada üstümü kuruttuğum çok oldu. Ustamın kızının ayakkabılarıyla ve pidenin kıyılarıyla büyüdüm. Babam ölünce Ustamı babamın yerine koydum iyiki sen varsın dercesine sıkı sıkı sarılıp sözlerine kulak verip dinledim.17 yaşında  görücü usulüyle eşimle  evlendim.Eşim bemim her şeyim bu güne kadar bana çok destek oldu beni hiç üzmedi çok şanslıyım. Beraber yürüdüğümüz bu evlilik yolunda her şeyi birlikte birbirimize destek olarak öğrendik. Düğünümün haftasında ustama gittim ve çalışmak istediğimi söyledim.Ustamda kızım benim sana vereceğim parayla  ev geçindirmezsin. Madem ki sana ortaklık teklif ettiler sen bu fırsatı değerlendir dedi.
                    Onun iznini alarak ortaklıkla ve üç koltukla ilk işime başladım. Bu süre içinde çok  şey öğrendim çok ustalar yetiştirdim. Bugün 23  koltuklu üç katlı ve tek bir noktadan yönetile bilen Türkiye'de salon dizaynı dalında birincilik ödülü almış bir kuaför salonunun yöneticiliğini yapıyorum. Aynı zamanda Ekip yönetiminde birinciliğim var. 12 tane mezunum var. Türkiye çapında ismimiz var. Bir çok ödüle layık görüldük. Aldığımız bu ödüller bizim doğru yolda olduğumuzu ve doğru işler yaptığımızın bir göstergesi olarak algılıyorum. 18 yıldır yanımda çalışan Ustalarım çıraklarım var. Ben bu işin alaylı yoldan gelip piri oldum. Bizden sonra yetişen usta yok bizler son ustalarız. Bu işin okulunu kurup öğrenci yetiştirip dalında uzman kuaförler yetiştirmek istiyorum. Ben bugüne kadar hiç bir yere reklam vermedim. Benim reklamımı müşterilerim yaptı.Tokat'ın kadınlarının ekmeğini çok yedim hepsinden Allah razı olsun . Köylülerin gelin başlarını çok yaptım para almadan. Hasat zamanı gellince parayı getirirlerdi. Çok yoğun çalıştım gecem gündüzüm işim oldu. Kendimi bu konuda nasıl geliştire bilirim dedim ve eğitimlere seminerlere katıldım. Oradan aldığım eğitimleri burada aynen uyguladım meslektaşlarım arasında fark yarattım ve onlarla diyaloğa geçip yenilikleri müşterilerimize en güzel şekilde sunduk. Kuaförler arasında eskiden bir

çekememezlik vardı bizim kuşak bunu yıktı ve yardımlaşmayla biz kendi aramızda bir birlik ve
tevhid oluşturduk, aynı dilden konuştuk aynı telden çaldık. Gelen müşterinin Kaşını Ayşe aldı, saçını Emel yaptı , kesimini Candan yaptı bu çok güzel bir şey, her şeyin bir uzmanı var. Çoklukta birliği görmek çok önemli. Bizler dış sanatkarlarız herkes özeldir. Bizde bu özel insanlara hizmet ediyoruz. Yardımlaşmanın çok faydasını gördük. Herkes bilmediği şeyi kolayca bir bilene ulaşıp öğrenmesini sağladık. Bunca yıllık meslek hayatımda gelen müşterilere rızık gözüyle baktım. Kim hangi çalışanımın rızkı için geldi derim. Çünkü rızkı veren Mevlamdır.12 yıldır bu mekanda hizmet veriyorum. İnsanları çok seviyorum arkadaşım çoktur ama dost dediğim insan sayısı bir elin parmağını geçmez. Kızımın adını ve bu mekanın  adını ustam koydu. Açılışını ve kurdelesini Mehmet ustam kesti. Onun hakkını üzerimdeki emeğini ne yapsam ödeyemem. Bana yazdığı şiiri çerçeveletip bu mekanın baş köşesine astım onun gösterdiği yolda basamak basamak ilerliyorum. Hayat bir döngüsellikten ibaret senden önce bu yoldan gidenin söylediklerine kulak verirsen  işini kolaylaştırarak yürürsün. Yetiştirdiğim öğrencilerlede öğretmen olma isteğimi gerçekleştirdim.iki hayalimde gerçek oldu çok mutluyum. Bunca yıllık hayatımda açık yaraları sarmak, insanlara derman olmak, disiplinle çalışmayı ve paylaşmayı öğrendim. Hayalim kuaförlüğün okulunu kurmak ve Candan kuaförün şubelerini Tüm Türkiye'de açmak. Hayatımda keşke dediğim bir şey ,keşke babamın getirdiği o kitaba çok çalışsaydım bugün çok farklı yerlerde
olabilirdim belki diyorum.  Şu anda bize gelen okumamış vasat öğrencileri alıp şaheser yetiştiriyoruz. İnsanlara değer katıyoruz, el zanaatı öğretiyoruz .12 yıllık eğitim ve öğretim sisteminde usta yetişmiyor. Özlem duyduğum tek şey işim. Bir gün işe gelmiyorum kokusunu özlüyorum işimi çok severek yapıyorum. Benim Kuaförlük dalındaki ufkumu değiştiren olaylardan biride işletme eğitimleri oldu.Hala eğitimin içindeyim  kullandığım ürünlerin kalitesi ve doğallığı benim farklı
olmamı sağladı.Yatırımlarımı bu yönde yaptım. Çok yaşamak değil çok gezmek ve görmek .Bakmakla görmek arasındaki farkı farketmektir hayat.  Bu günün gençliğine tavsiyem önce saygı  ,sevgi ,güven ,fedakarlık ,karşılıklı empati , sabır. Ben değil biz olmayı başarmalıyız. O zaman her  şey yerli yerine oturur. Ama malesef aşırılıklar yeni yetişen gençliği bencilleştiriyor ve şu anda ben diyen bir nesli yetiştiriyoruz.      
                  Rabia Kalan Aktaş Hanımefendi usta üzerinden okuduğumuz hayat hikayesiyle bize işinin erbabı olmuş, 39 yıldır bu mesleğin içinde  " eskiden annelerini süslerdim şimdi kızlarını süslüyorum " diyen,  öğrendiği her şeyi ihtiyacı olanla paylaşan  bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum diyen Hz Ali gibi ustalarına olan minnettarlığını ve ahde vefasını hiç bir zaman unutmamış. Ben değil,  hayatın merkezine biz kavramını yerleştirmiş  ve bütün yaşamı boyunca iletişim kurduğu insanlardan beslenmiş onları bir öğretmen olarak görmüş ve kendisini en iyi şekilde geliştirmiş bir başarı öyküsüyle etrafına ışık olan  bir kadın. Teşekkürler Rabia Hanım bizimle hayat hikayenizi paylaştığınız için.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder