Bazı hikayeleri dinlersiniz inanamazsınız üstüne birde gerçek mi gerçekten mi yaşanmış yoksa uydurma mı yoksa senaryo mu dersiniz. Bazende şaşkınlıktan hadi ordan canım yok öyle şey olmaz olamaz deyip kulaklarınıza inanamazsınız. Yıllar önceydi televizyonda bir sinema kuşağında japon bir köpeğin hikayesini anlatan bir film izlemiştim . Adı üstünde film işte senaryo ne kadar gerçeklik payı olabilr ki hadi %10 olsun gerisi hikayedir dedim ve film bittiğinde kişiler ve senaryo gerçek bir öyküden alınmadır yazıyordu. Şok olmuştum.Günlerce olabilirlik ihtimalini düşündüm durdum. Demek ki olabiliyormuş dedim en sonunda. Ve bugün o film kahramanı Akito cinsi köpek HAÇİTO japonyanın simgesi durumuna gelmiş o kasabayı ziyarete giden turistleri heykeliyle metro istasyonunda karşılayan ve sahibine duyduğu sevgiyi hergün istasyonda onu bekleyerek gösteren sevgi dolu sadık bir dost.
Size bizim köpeğimiz Babıl dan bahsedeceğim. Babıl oğlumun köpeği 2,5 yaşında kırma bir köpek cinsi nedir bilmiyorum ama sırtının ortasında kocaman balon şeklinde bir siyah noktası var oğlum bu noktayı balona benzetmiş ve ismini BABIL koymuş. Üniversite son sınıf öğrencisi olan oğlum onun sevgisiyle ve sorumluluğunu yüklenmekle farklı bir yaşam mücadelesi verirken hayatı insanları sevmeyi ve sorumluluklarının bilincine ermeyi Babıl dan öğrendi. Sevgi dolu bir köpek olarak büyüdü. Köpeği olan bütün arkadaşları köpek bakmayı sokakta yürürken havam olsun ve köpekle kavga ettiğinde kendi köpeğinin gücünü göstermek amacıyla büyüttükleri bu hayvanları egolarını tatmin etmek için kullanırken oğlum bana ait benim olan beni seven benim yolumu gözleyen gözlerimin içine bakan sevgi dolu bir hayvanla yanlızlığını paylaşarak 1,5 yıl bakıp büyüttüğü köpeğinden çalışmak zorunda olduğu için ayrılmak zorunda kaldı ve köpeği bize emanet etti. Bizde elimizden geldiğince emanete bakmaya başladık fakat o kadar çok sevdik ki görmessek duramıyoruz. Daha iyi şartlarda yaşasın diye annemin yanına köye götürdük. Ortamı güzel el bebek gül bebek yediği önünde yemediği arkasında. Her haftasonu gidiyoruz ziyaretine. İşlerimizin yoğun olduğu şu günlerde köye üç haftadır gidemiyoruz.Gözümde tütüyor çok özledim rüyalarıma girdi.Bu hafta sonu onu ziyarete gidecektik.Köyde yanlız değil annemler teyzemler dayımlar herkes orada. Köpek üç gündür kayıpmış. Bizede söylemiyorlar üzülmeyelim diye.Eşimi işe yolcu ederken kapının önünde Babılı gördüm sanki ama imkansız o ne yapsın burda köyde diye düşünürken Babıl diye seslendim aşkım sen ne yapıyorsun burda nasıl geldin kim getirdi demeye kalmadı eşimin üstüne atladı çok mutlu bir şekilde şımararak bize kavuşmanın vermiş olduğu güvenle derin bir nefes aldı ve yere uzandı . Biz şaşkınlıktan ne olduğunu anlayamadık. Hemen balkona yerini hazırladım ve oraya aldım. Suyunu içti yemek yemedi. Biraz birbirimizi sevdik sarıldık, sahibine kavuşmanın verdiği huzurla uzandı ve uykuya daldı. Hemen kızımı aradım ve durumu anlattım. Anne olamaz öyle bir şey nasıl 30 -40 km lik yolu yürüyerek gelir dedi ve telefonda ağlamaya başladı. Ben bunu araştıracağım dedi. Biraz sonra tekrar döndü ve anne bu bir mucize dedi. Böyle bir şey çok nadir görünen bir şeymiş ve şanslı köpekler bunu başarırlarmış. Babıl çok şanslı ve mucize yaratan bir köpek dedi. İkimizde telefonun ucunda ağlıyorduk. Bunun tek bir sebebi vardı sevgi sevildiği yeri bilen köpek üç haftadır görmediği sahiplerini görebilmek için onca yolu üçgün yürüyerek gelmiş ve apartmanın kapısının önünde bizim dışarı çıkmamızı beklemiş ve eşim işe giderken arkasından ben geldim diye üzerine atlaması bizi şoke etti.
Bugün çok mutluyuz dünyadaki en güçlü bağın görünmez bağlarla birbirimize bağlı olduğumuz sevginin en masum ve çıkarsız halini gönül bağıyla size bağlanan bir sadık dostun ansızın beklemediğiniz bir anda karşınıza çıkması size yaradanın yüceliğini ve şu güzel günlerin rahmet ve bereketinden bize düşen pay olarak düşünüyorum. Bir daha ayrılmamak dileğiyle...
Teşekkürler Babıl bize unuttuğumuz değerleri yeniden hatırlattığın için...
Gideceğin bir çok yer varken bizi tercih ettiğin için...
Gönülden gönüle bir yol vardır sözünü bize hatırlattığın için.
Bülbülü altın kafese koymuşlarda illede vatanım demiş sende köy gibi bir ortamı bırakıp apartman dairesinde balkonda yaşamayı tecih etmenin altında sevilme isteği ve beraber olalımda nasıl olursa olsun dediğin için.
İnsan oğlunun hayvanlarla birlikte bir bütün olduğumuzu, hepimiz bir birimiz için bir nimet olduğunu görmemizi sağladığın için
Gelişinle buraları bayrama çevirdiğin için çok çok teşekkürler Babıl.
Hoşgeldin gönül hanemize hoşgeldin Babıl...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder