KÖYLÜ GÜZELİ MEDİNE BAL

               Her şey hayal etmekle başlar. Zincirleri kırıp bu düzen böyle olmamalı deyip hayatının yönüne kendisi karar vermiş ve bütün çabalarını hayallerini gerçekleştirmek için çalışmış bir köylü kadını. Kendi kaderini kendisi yazan ,hayatının baş kahramanı kendisi olan ve kadere boyun eğmeyen güzel yürekli akıl baliğ yaşı olgunlaşmış ,ağzından bal damlayan örnek bir kadın ve bulunduğu çevreye fark yaratan bir hikaye.
               Tokat'ın Gökdere köyünde doğdum.Annem Babam çifçi. İlkokulu köyde okudum .imkansızlıklardan dolayı ilerisini okuyamadım. Ortaokulu dışardan bitirdim. Liseyi açıktan okuyorum. 8kardeşiz,beş kız üç erkek.Babamın uygun gördüğü bir gençle 17 yaşında görücü usulüyle evlendim. 18 yaşında anne oldum. İki çocuğum var. Bir kız bir oğlan. Dokuz sene kayınvalidemlerle beraber oturdum. Eşim çoban koyun inek güder. Köy yerinde köy işleriyle uğraştım. Ekin biçtim tarlalarda ırgatlık yaptım. Çocuklarıma bayram gelince bir çift çorap alamadım. Eşimin şehre gidip çalışmasını akşamda eve gelmesini hep hayal ederdim. Ama komşular akrabalar eşin çoban şehirde iş tutamaz çobanlıktan başka bir şey bilmez ne yapacak dediler önümüzü kestiler. Ben yılmadım. Kayınvalidemlere ayrılmak istediğimizi söyledik. Onlarda kızdılar ve bize hiç bir şey vermeden kapının önüne koydular. Eşim şehirdeki sanayide işe başladı. Ben evin bütçesine katkıda bulunmak için elişi iğne oyası yaptım, soğan ektim, orak biçtim tarlalarda ırgat olarak çalıştım. Geriye dönüp baktığımda hiç boş durmamışım. Kadın isterse her şeyi başarır. Zaman içinde  bir ineğim oldu sütü sağdım peynir yaptım. Mevlamdan iki göz ev istedim  oda oldu. Sen yeterki iste hayal et ve çalış. Evin inşaatında çalıştım ,duvar ördüm ,sıva yaptım ,badana boya derken bizimde iki göz evimiz oldu çok şükür. Hepsinin üzerinde izim var ben başardım başkasından ummadım. Ben her şeyi çok seviyorum severek yapıyorum. Bir gün şehre iş aramaya geldim. Mantıcı dükkanında iş buldum. İki yıl kadar orada çalıştım. İşi öğrendim. Püf noktalarını kavradım. Patronumla anlaşamadık. Bende ayrılmaya karar verdim. Patron bana " Sen git bir yere mantıcı dükkanı aç bende gelip mantı yiyeceğim " dedi küçümseyerek . Çok gücüme gitti. İki üç ay dükkan aradım en sonunda burasını buldum hayalimdeki gibi döşedim. Üç dört ay oldu işletiyorum. Allahıma çok şükür ,eşim çok destek oldu sen yaparsın dedi. Akrabalarım destek çıktılar birazda gözü karayım cesaretim var. Herkes yapıyorsa bende yaparım başarırım dedim. Buraya gelen müşteriler büyüyüm abim küçüğüm kardeşim güler yüzle hizmet vermeye çalışıyorum. Köyden vaz geçemiyorum.
" yaylalara veda ettik vede dağlara
Yatağı yorganı alıp düştük yollara
Gülü çimeni değiştik kör betonlara
Köyü düşündükçe anam içim yanıyor
yanıyorda güzel anam yürek kanıyor." Diyen kıvırcık Aliye inat köyünü terk etmeyen medine bacı.
Bu bir tercih meselesi. Korna sesiyle uyanmaktansa horoz sesiyle uyanmayı terçih ettiğimden dolayı köyde yaşıyorum. Sabahları ineğimi sağıp ,bahçemi ekip şehre gelip mantımıda yapıyorum. Bence yaşamasını bildikten sonra ikisini birden yapacaksın bunu başaranlara ne mutlu. İnsanlar birbirine değer versinler köylüyü garibi hor görmesinler . Hepimiz birbirimize muhtacız. Zengin fakiri ezmesin. Birbirimizin elinden tutalım kadın olarak destek olalım. Bir birimizin elinden tutmazsak koparız. Koptukta nitekim. Komşuluk bittmiş şehirler çok yozlaşmış hep bana ,hep bana paylaşımcılık yok. Hayatı zincir halkası olarak görüyorum. Geldiğimiz yer belli ,gideceğimiz yer belli. Herşeyin bir başı bir sonu var. Döneceğimiz yer Rabbimdir. Gelip geçici ,iniş çıkışlı bir dünyada yaşıyoruz. Burada insan olmayı insan kalmayı başara bilirsek ne mutlu bize. Helal para hayırlı para istiyorum,ailemden beni kopartacak parayı zenginliği istemiyorum.  Çok para çok mutluluk değil, benim için aile bağları çok önemli. Doğallığımı kaybetmeyeyim,hayat benide silip götürmesin, ben ben olarak kalmak istiyorum. Geldiğim yeri asla unutturmasın  Mevlam. İşin özünü bir sonraki nesle aktarmak amacım bozulmadan. Kalbimizdeki neyse dilimizdeki de o olsun. Adaletimizi kaybetmeyelim. Herkesi sevelim. Kader diye hiç kimse kabına çekilip oturmasın ,herkes kaderini kendisi yazar. Köyde otursaydım bu benim kaderim deseydim hayallerimin peşinden gidemezdim. Hayal etsinler ve onu gerçekleştirmek için çabalasınlar. Hayal kurmadan olmaz. Çalışmadan hiç olmaz. İnsan kendisi için yaşayacak, bir başkasınada ümit verecek. Yapılmaz yapamam diye hiç düşünmedim,hayalini kur çalış çok güzel şeyler gerçekleştirdiğine sende inanamayacaksın. Kendi imkanlarımla kendime olan özgüvenimle ayaktayım. Köyden gelip dükkan açmışsa bir köylü kadın sende destek ver ki herkese örnek olsun. Yaşamın bize sunduğu hayatla ve yaşadığımız hadiseler bizi olgunlaştırıyor. Gençler okuyorlar ama okumamış cahilden daha cahiller. Düşünmeden yaşıyorlar akletmiyorlar. Bedavacılar, isyankarlar, çalışmıyorlar. Telefonun başında harcadıkları zamanı işe verseler neler başaracaklar. İnsanın en büyük düşmanı yine kendisidir. Körü körüne bir şeyi istemesinler diretmesinler. Başka yolları denesinler.
Şimdiki hedefim  en kısa sürede ehliyet almak kursa yazıldım.
Hayalim hacca gitmek ailemle beraber anneme babama yaşayamadıkları hayatı biraz kolaylaştırmak onlara hizmet etmek istiyorum.
Keşke okusaydım imkanım olsaydıda, şimdi çok daha farklı olabilirdim.
Gül deyince aklıma "güzellik,temizlik,saflık geldi. Keşke gül kadar temiz kalabilsek."diyor Medine Bal Hanım.
             Medine Bal Hanım üzerinden okuduğumuz gerçekler bizi kadın isterse, aklını kullanırsa, düşünürse, yaradana sığınırsa her şeyi başarabilir. Mahkum değil özgür bir hayat sürmek bizim elimizde. Kader diye hiç kimse kabına çekilip oturmasın. Herkes kaderini kendisi yazar. Diyen Medine hanımda kendi hayat hikayesinin yazarı olmuş. Teşekkürler Medine Bal hanım bizimle hikayenizi paylaştığınız için .