YOLCULUK

          Sosyal yaşamın içinde kah bir yazar olarak, kah bir arkadaş, kah bir insan olarak bulunduğum ortamlarda bir çok şeye şahitlik etmek benide olgunlaşma yolunda pişiriyor ve bu yolculukta ruhsal ve bedensel birlikteliğin uyumunu yakalamada bana yardımcı oluyor.

        İşim gereği bir çok insanın  hikayesini dinledim ve dinlemeye devam ediyorum. Duymak dinlemek ilgili görünmekle bir yere varılmıyor. Esas olan duyduklarını hayata uygulamak ve eylem haline getirmek davranış değişikliği yapmak. İşte o zaman hayatın kendisi ruhsal gelişim okulu ve yolu oluyor. Ne olursanız olun hangi makamda görev yaparsanız yapın hiç farketmez işinizi insan gibi yapıyorsanız  yani bilgiyle, bilinçle, hakla, hukukla ve en önemlisi ahlaki kurallara normlara uygun yapıyorsanız ruhsal gelişim yolunda yürüyorsunuz demektir.

           Tanıdığım bir çok insan üzerinden bir kaç örnek verecek olursak,
            Kimi insanlar sürekli bir doyumsuzluk teleşı içinde gece gündüz çalışarak çok şeye sahip olmanın teleşıyla yaşarlar ve sahip olduklarını da zaman içinde  kaybederler.

            Kimisi nekadar kazanırsa kazansın kaybetme korkusundan kurtulamaz ve her daim korku içinde yaşarlar. Ya kaybedersem korkusuyla hayattan zevk alamazlar sürekli bir korku hakimiyetinin altında gölgede yaşarlar.

            Kimisi elindekilerinin kıymetini bilerek şükrederek yaşar ve o anda olması gerekeni yapar. Eşine İşine çocuklarına zaman ayırır ve hayatı yaşarken dengede kalmaya çalışır.
           Kimisi tuzum kuru deyip sadece  ailesi için yaşar.
           Fakat insanlık görevi bununla bitmez. Olanakları genişledikçe insanoğlunun kendinden ve kendi ailesinden öte insanlarıda düşünen, onlara hizmet için yollar arayan insan demektir güzel insan.

             Allah bu güzellikleri insanoğluna nasip ettiğinde maddi manevi insanoğlunun görevi başladı demektir. Allah'ın verdiklerine nimet ve şükür dille değil ihtiyaç içindeki diğer insanlara hizmet edildiğinde gerçek yerine ulaşır. Bu yolda bildiklerini  hiç bir karşılık beklemeden paylaşmak için güç ve kuvveti kendisinde sorumluluk olarak görür ve bu bilinçle hareket eder.
            İşi kolay kılmak dünyasal işlerde akla kalbi ortak yapmaktır. O zaman hayatımız ruhsal yaşamın zenginliği içinde akar kavgalar, mücadeleler, hırslar, kıskançlıklar, kinler, hasislikler biter. Hayatımıza huzur, mutluluk, bereket gelir. Kalbimizle birlikte yolumuzda aydınlanır, ufkumuz açılır yaşamımız güzelleşir. Bu yolculukta yaşamın içinde var olmak demek zaten olgunlaşmanın okulunda okuyorsunuz demektir.
Dünya köylüsü
   Ayla Bağ

.