"ARKADAŞ"

          Arkadaş çok önemli insan hayatında. Aklımız erdi arkadaşımız oldu. Çocukluk, gençlik şimdiki arkadaşlıklarda tabii bir başka ama o çoçukluktaki arkadaşlıklar ve paylaşımlar daha bir başka içten samimi saf çıkarsız.
            Hiç unutmuyorum ilk okul dördüncü sınıfa gidiyorum. Öğretmenimiz yazılı yapacağını günler öncesinden duyurdu. O gün gelip çattığında bende kalemimi silgimi hazırladım ve öğretmenler zilinin çalmasını bekliyordum. Tam o arada kalemimin ucunu kırdım, elimde açacak kapının arkasındaki çöp kovasının başına geçip kalemi açmaya başladım. Başladım ama açtıkça kalemin ucu kırılıyor, açtıkça kırılıyor,elimde kalem kalmadı. Bu arada öğretmenler zilide çaldı. Ne yapacağımı şaşırmış bir vaziyette düşünürken kafamı sınıfa çevirip şöyle bir göz gezdirdim arkadaşlara kimde fazla kalem var diye ama kimseyle kontak kuramadan öğretmen geldi ve yerine geç otur kızım dedi. Elimde ucu olmayan kalemimle ve açacağımla sırama doğru yöneldiğimde arka sırada oturan Ahmet arkadaşımla göz göze geldim ve gözlerim dolmuş olacakki ne oldu? diye sordu. Bende elimdekileri gösterdim kalemim yok dedim. O da kaleminin iki ucunuda açmış hazır bir vaziyette öğretmeni bekliyor, hemen masanın üstündeki kalemi aldı ve ikiye böldü yani kırdı ve yarısını bana verdi. Çok sevindim.Teşekkür ettim ve nemlenen gözlerimi elimle sildikten sonra önüme döndüm. Bu arada öğretmen test kağıtlarını dağıtmaya başlamıştı bile. Sınav zil çalınca bitti.
            Şimdi düşünüyorumda o anda çocuk aklıyla bunu nasıl düşündü. paylaşmanın bu kadar çıkarsız ve yalansız gerçek olması beni çok etkilemiş olacak ki o günü hiç unutmuyorum. Bugünün çocuklarıyla kıyaslandığında, bu hikayeyi anlattığımda hiç kimse bende aynısını yapardım demedi, çünkü kırmak aklıma gelmezdi dediler. O yaşta bir çocuğun bunu fikretmesi hayret verici birşey. Fazla kalemim yok diye bilirdi, ama demedi...An'da var olmak böyle bir şeydir herhalde. Küçücük yaşına  rağmen bana bu duyguyu paylaşmayı yani darda kalmışa çare olmayı, çok içten duygularla iz bırakması, hatıralarımın arasında yer bulması saflıktan olsa gerek. Bu koca yürekli çocuğa, güzel davranışından dolayı Ahmet Çakır arkadaşıma çok teşekkür eder, selam ve sevgilerimi iletirim.
            Arkadaş; seni gözetleyen, darda kalmışa el uzatan, senin derdinle dertlenen çözüm odaklı düşünendir. İçimizdeki var olan güzelliği ortaya çıkartıp, güzelliklerde yarışmak ve an'da var olmak dileğiyle...
        Dünya köylüsü