ANNEM

 İlk şiirim annem 

Gözlerimi kapadım 

Hafızamı yokladım 

Saklı Sandıkta kalan gençliğini buldum annemin

Belik belik örülmüş saçlarını kokladım 

60 yıllık ötelerde aradım çocukluğunu

15 inde gelin, senesinde anne.

Anneme dair 

en eski görüntü geldi gözün önüne 

Ocak başında güneşe benzerdi gülen yüzü 

mis gibi çorba kokulu evimizin 

penceresindeki begonyanın pembesiydi yanakları 

Çiğerlerime çektiğim hava gibiydi sevgisi

O varken yalnız değildim

O varken sahipsiz değildi kimse 

Beş çocuk doğurmuş beşi bir yerde 

Şimdilerde Her biri bir yerde 

Ne zaman dertlensek değer di ucu anneme 

Hemen 

Ne oldu be kızım 

Bir şey mi var diye sorardı 

Kendi derdi azmış gibi 

Yok bişey gözüme çöp kaçtı ondan yaşardı gözlerim 

Uf oldu dizlerim 

Öpersen geçer mi anne? diyemedim. 

Ben büyüdüm 

Artık geçmiyor yaralar derin 

Doktor çare olmuyor

Allah Kerim.

Ben büyüdüm anne 

Sen küçüldün 

Ellerin, sesin titrek 

Yılları geri getirsek 

Sen ben, ben sen olurum anne biz biriz 

Bu yürek tek atarmış 

Ayrı gayrı yokmuş 

Anne olunca anladım 

Şimdilerde yüreğim pır pır 

Atıyor heyecandan 

Yavrumun yavrusu oluyor 

Bir yürekte dört can atıyor 

DÜNYA’ nın anneannesi oluyorum annem. 

Aynı senin gibi. 

Yokmuş ayrı gayrı 

Biriz 

tekiz 

Bir varmış bir yokmuş gibi.